Vek od rođenja princa ivanjičke kulture
Ovih dana navršava se punih 100 godina od rođenja Milutina Krivokuće
Milutin Krivokuća, poznatiji kao Mićo Širet, svakako je najznačajniji kulturni poslenik u moravičkom kraju, u njegovoj celokupnoj istoriji. Rođen je u Ivanjici, u trgovačkoj porodici, 6. aprila 1925. godine (otac Božidar, majka Ljubica dev. Milutinović). Osnovnu školu završio je u Ivanjici (1936), a Učiteljsku u Užicu (1946). Kao učitelj radio je samo godinu i po – u Raščićima (14. januar – 15. decembar 1947) i Gleđici (15. decembar 1947 – 1. septembar 1948). Bio je prvi učitelj tek otvorene škole u Raščićima. Potom je prešao u novootvoreni ivanjički Dom učenika u privredi (1949–1961), gde je bio prvi upravitelj i dugogodišnji vaspitač. Još od mladih dana bio je veoma angažovan u kulturnom amaterizmu, kao glumac i pisac scenarija, ali i kao propagator kulture i organizator kulturnih dešavanja među domcima i mladim sugrađanima. Bio je golman u Fudbalskom klubu „Javor“, kasnije predsednik kluba i dugogodišnji omiljeni sekretar.
Po osnivanju ivanjičkog Kulturnog centra prelazi u ovu ustanovu (1961) i biva njegov prvi direktor. Tu ostaje sve do penzije (1982). U Kulturnom centru do punog izražaja dolaze njegova ljubav za kulturna dešavanja i nesvakidašnje organizacione sposobnosti. Bio je jedan od osnivača i pokretača nekoliko kulturnih manifestacija kojima se Ivanjica ponosi: Nušićijade (1968), Prve jugoslovenske likovne kolonije mladih (1968), velikog sabora Zvuci Golije, Javora i Mučnja, zatim Školskog karnevala. Predvodio je i selektirao ivanjičku ekipu na Turnirima duhovitosti. Začetnik je grafičke industrije u Ivanjici (osnovao je službu iz koje je nastao „Grafičar“). Posebno značajno i humano bilo je prikazivanje filmova raznih žanrova, koje je organizovao u seoskim domovima kulture. Poznat je i kao komičar – o njegovoj ulozi Risima Palibrka (za koju je sam pisao tekstove) na brojnim gradskim zabavama i danas se priča među starijim Ivanjičanima.
U Ivanjicu je doveo mnoge značajne likovne i druge umetnike, filmske i pozorišne stvaraoce, univerzitetske profesore i svojom gostoljubivošću napravio od njih doživotne prijatelje varošice na Moravici. Bio je izuzetno kreativan autor različitih panoa i plakata.
Za sve te aktivnosti zaslužio je brojne društvene i stručne nagrade i priznanja, među kojima se posebno ističe Orden zasluga za narod sa srebrnom zvezdom (1980). Mićo je bio porodičan čovek – sa suprugom Leposavom dobio je kćerku Ljubicu (1952) i sina Božidara (1954). Preminuo je 26. aprila 1994. godine u Ivanjici, gde je i sahranjen na varoškom groblju.
Autor: Svetislav LJ. Marković
