Rekonstrukcija i sanacija krovne konstrukcije manastira u Pridvorici (VIDEO)

Povodom početka izvođenja radova na rekonstrukciji i sanaciji krovne konstrukcije manastira Preobraženje Gospodnje, danas je u Pridvorici održana konferencija za novinare, na kojoj su govorili predsednik opštine Ivanjica, Zoran Lazović i v.d. direktora Zavoda za zaštitu spomenika kulture Kraljevo, Ivan Milunović.

Na Konkursu za finansiranje ili sufinansiranje projekata iz oblasti zaštite, očuvanja, i upravljanja nepokretnim kulturnim nasleđem u 2018. godini, Zavod za zaštitu spomenika kulture Kraljevo dobio je sredstva u iznosu od 3,3 miliona dinara za sanaciju krovnih površina crkve Preobraženja, sa postavljanjem adekvatne hidroizolacije.

Cilj projekta je ostvarivnje potpunih uslova za adekvatnu prezentaciju vernicima, posetiocima i turistima.

Manastir Svetog Preobraženja Gospodnjeg u Pridvorici još u XII veku podiže bliski saradnik velikog župana Stefana Nemanje – u vreme gradnje Bogorodice studeničke.

Ova crkva je prototip crkve svetih apostola u Pećkoj patrijaršiji, što govori da je starija i od Žiče i od Pećke patrijaršije. U nedoumici kako će zidati patrijaršiju, Sveti Arsenije Sremac, naslednik Svetog Save, reče: „Zidaćemo kao u Pridvorici”.

Smeštena je u gornjem toku reke Studenice, na njenoj levoj obali, 28 kilometara od Ivanjice. Narodna predanja govore da je građena u isto vreme kao i Studenica, a da je ktitor nepoznati dvorjanin Stefana Nemanje. Pripada raškoj stilskoj grupi, a posvećena je Preobraženju Gospodnjem. Pridvorica je podignuta uz važan srednjevekovni put koji je spajao ibarsku s moravičkom kotlinom, odnosno dve srednjevekovne župe nazvane po rečnim slivovima Ibra i Morave. Severno od crkve u obali puta, a delimično i ispod asfalta razaznaju se ostaci manastirskih objekata. Crkva je u celosti od sige, jednobrodna, a na istoku se završava prostranom polukružnom apsidom. Na zapadnoj strani nalazi se priprata zidana u isto vreme sa glavnim delom crkve. Pod crkve je izrađen od kamenih ploča, delimično od mermernih nadgrobnih spomenika.

Uprkos uništavanjima, njegove arhitektonske odlike svrstavaju ga u najlepše primerke srpske srednjevekovne arhitekture, a do danas neotkrivena istorija o njegovom ktitoru dodaje mu dozu tajanstvenosti, dovoljnu da zainteresuje svakog. Iako je bez natpisa, fresaka, zapisa i drugih pozdanih arheoloških podataka, nije ostala izvan tokova ozbiljnog istraživanja srpske srednjevekovne umetnosti, tako da je Pridvorica, dobila određeno mesto u modernim istoriografijama o starom srpskom graditeljstvu.

Proglašenjem regiona planine Golije Parkom prirode, manastir Pridvorica i njegova okolina su ušli u sastav Rezervata biosfere, koji tako dobija na značaju na više načina, pa i za razvoj turizma. Ova činjenica daje manastiru šansu za potpuno novi život, a to se može videti prema sve većem broju ljudi koji posećuju ovaj manastir, a stanovnici okoline okupljaju se prilikom značajnijih crkvenih praznika. Najviše ih je za manastirsku slavu Sveto Preobraženje Gospodnje u avgustu.

Manastir Pridvorica je 2000. godine dobio nov ikonostas, čiji je ktitor privatni stolar Đorđe Antonijević, 2001. godine dobija novi zvonik čiji su ktitori opština Ivanjica i preduzeća iz tog grada. Godine 2004. uvedena je električna struja u crkvu i olakšan život sveštenika i vernika. Crkvena imovina vraćena je Pridvorici 2005. i 2006. godine, čime je znatno ojačan položaj crkve i obezbeđen njen opstanak. Crkvena opština pridvorička 2007. godine, odlukom Episkopa žičkog G. Hristozoma, preimenovana je u manastir Pridvorica.

Pridvorica se izdvaja od ostalih srpskih svetinja, po tome što se u njoj nalazi veliki beli ikonostas, koji uvek zadivi posetioce ovog manastira. Takođe, jedan je od retkih manastira koji ima svoj grb, a on se nalazi na gornjoj strani poda u samom manastiru.

Ckva je za nepokretno kulturno dobro od strane Zavoda za zaštitu i naučno proučavanje spomenika kulture Srbije, proglašena 10. jula 1954. godine, a za spomenik kulture od velikog značaja, 1983.